1) Na ten dzień dzisiejszy
Wszyscy tak bardzo czekali
W mozole ta Izba powstała
Lecz dziś ją otwierali.
2) A żmudna to była droga
Lecz dzięki Ci dyrektorze,
Żeś podjął się tego trudu
Daj za to zdrowie mu Boże.
3) On Ci to wziął na siebie
Poświęcił swój czas i siły
Od dziś oglądamy te skarby
Bo plany się jego ziściły.
4) Zgromadził wielu ludzi,
którzy historię kochają.
I przynosili swe skarby
I dalej je chętnie oddają.
5) Będziemy tu przychodzili
I z sentymentu patrzyli
Jak żyli nasi przodkowie
I jak ubrani chodzili.
6) Zdjęcia, pamiątki, obrazy
Zniszczone lub zapomniane
One tu teraz ożyją,
Bo są tu eksponowane.
7) Myśmy tak zagonieni
I w takim pędzie żyjemy
Wchodząc tu do tej Izby
Relaks i spokój znajdziemy.
8) Niejeden odnajdzie tu przodków
W zadumie na chwilę przystanie
To było po moim pradziadku,
A to po babci lub mamie.
9) Chciał i marzył nasz wieszcz,
Aby księgi pod strzechy trafiły.
A my prosiliśmy o to
By skarby już zapomniane – tu były darowane.
10) Pamiątki ze strychów lub stodół
Co niepotrzebne już były
Dzięki dyrektorowi
Do izby pamięci wróciły.
11) A nasz Tadeusz i Zosia
Para jak z Soplicowa
Uroczystość nam uświetniają
Funkcję starostów spełniają.
12) Ci nasi starostowie
Już dziś wam obiecują.
Złotymi zgłoskami w księdze
Wasze nazwiska wpisują.
13) Za wszystko co w tej Izbie
My Wam chylimy głowy
Przecież nikt nie zaprzeczy
Że to nasz skarb narodowy.
14) Dziś po otwarciu tej Izby
Niech wieść się daleko niesie
I każdy pamiątkę po przodkach
Tutaj do Izby przyniesie.
Zielonki, 11.10.2014 r. autor: Zofia Chacuś