Izba Regionalna w swoich zbiorach posiada tylko jeden wizerunek św. Walentego, popularnie czczonego, jako patrona zakochanych. Obraz wykonano na początku XX w., przed 1914 r. Jest zachowany w bardzo dobrym stanie. W latach 60 XX w. zmieniono mu ramkę na nową pozłacaną.
Trafił do zbiorów dzięki ofiarności pana Jana Chrzana. Jest to pamiątka po jego rodzicach Franciszku i Zofii Chrzanach. Pan Franciszek miał zielonecki przydomek „Stalowy” i był rodzonym bratem znanej w Zielonkach malarki prymitywistki Katarzyny Gawłowej. Obraz podarowano do muzeum wraz z kilkoma innymi przedmiotami z rodzinnego domu chrzanów z ul. dr F. Grochowalskiego w centrum Zielonek.
Obraz to oleodruk, przedstawiający świętego biskupa w szatach pontyfikalnych w momencie, gdy uzdrawia chłopca z padaczki. Asystuje mu córka strażnika więziennego, która odzyskała wzrok dzięki św. Walentemu.
Oleodruk to reprodukcja obrazu wykonana techniką oleografii lub chromolitografii na papierze lub płótnie. Technika oleografii to malowanie obrazów na płycie lub kamieniu tłustym tuszem lub kredką. Puste miejsca spłukuje się wodą. Na to nakłada się tłustą farbę drukarską, która pokrywa tylko miejsca zatłuszczone, natomiast nie przykleja się do miejsc „nawodnionych”. Całość odbija się na papierze lub płótnie. Naniesiony na odbitkę werniks daje efekt lśniącej powierzchni i imituje prawdziwy olejny obraz. Ten sposób wykonywania oleodruków pozwalał na ich masową produkcję za stosunkowo niska cenę.
Szkoły oleodruków powstawały już w połowie XIX w. Przy nich funkcjonowały zakłady produkcyjne. Najbardziej znane znajdowały się we Francji i Niemczech, a w Polsce we Wrocławiu. Jakość oleodruków zależała od staranności wykonania, papieru i farb. Z czasem oleodruki przestały być wykonywane techniką tradycyjną, którą zastąpił kolorowy druk.
opr. Mariusz Zieliński